Translate

zondag 22 februari 2015

Transparantie in bierprijzen is nog ver te zoeken.

Hoewel enige ijdelheid ook mij niet vreemd is, vind ik het soms helemaal niet zo leuk om gelijk te krijgen. Als het gaat om de prijs die we als consument voor ons bier betalen had ik liever gezien dat ik er helemaal naast zat.

Het was de bierconsumentenvereniging PINT die me wees op een berichtje op de website van die van Misset Horeca. Daar ging het weer eens over de bierprijzen voor de Horeca. De redactie van het blad heeft onderzocht hoe de bierprijzen van de grote brouwers zich hebben ontwikkeld en dat gehouden tegen de inflatie en accijnsverhogingen. En houd je vast, dit had je nooit verwacht: De prijzen blijken sneller te zijn gestegen dan je uit deze factoren zou kunnen verklaren. Gevraagd naar de redenen willen de grote brouwers hier niet op in gaan. Uit concurrentie overwegingen of gewoon omdat ze geen zin hebben om vragen er over te beantwoorden.

Ondertussen is het totaal onmogelijk na te gaan hoe de prijzen die cafés betalen werkelijk liggen. Brouwerijen publiceren alleen de bruto prijzen en werken met allerlei kortingen op die prijs. Daar moet je als ondernemer dan wel voor onderhandelen en hoe meer je aan de brouwer vast zit, hoe moeilijker dat is. Je kunt moeilijk dreigen naar een ander te gaan als in het huurcontract van je café staat dat je verplicht bent om bier van een brouwer af te nemen die, hoe toevallig, ook nog eens de verhuurder van het pand is. "...om gunstige voorwaarden er uit te onderhandelen  moet je wel aan minimaal drie eisen te voldoen. 'Je moet het kunnen, je moet vrij zijn van brouwer en je moet voldoende pils verkopen.'" tekent Misset Horeca op uit de mond van Bob Maas, die voor horeca gelegenheden onderhandelt met brouwers. Heb je dus een klein café en ook nog eens te maken met huurcondities, brouwerijcontracten. of andere narigheid dan betaal je gewoon meer per liter. Hoe dat allemaal precies gaat komen wij als consumenten niet te weten, want de uitkomsten van onderhandelingen zijn  natuurlijk geheim.

Ondertussen blijven die zelfde brouwers wel stunten via de supermarkten. Horeca ondernemers moeten dan ook nog steeds constateren dat verkoopprijzen in de supermarkten lager liggen dan hun inkoopprijzen. Dat maakt het lastig om nog mensen in je tent te krijgen, zeker in tijden dat mensen het allemaal niet zo breed hebben.

Het is al weer een tijd geleden dat partijen in de bierwereld zich aaneen sloten om onder de bezielende leiding van Nederlandse Brouwers te protesteren tegen de verhogingen van de accijns. Mensen zouden spontaan naar het buitenland vertrekken om bier te kopen, De brouwers, winkels en horeca gelegenheden zouden enorme verliezen gaan leiden, mensen zouden worden ontslagen en meer rampen zouden de bierwereld overspoelen. Toen al viel het me op dat de brouwerijen een stuk minder problemen hadden met hun eigen prijsverhogingen. De toenmalige voorzitter van PINT kon zelfs de volgorde waarin de leden van Nederlandse brouwers hun prijs verhoogden voorspellen. Nu blijkt uit onderzoek dat mijn twijfels van toen terecht waren. Mooi voor mijn ego misschien, maar ik had het liever anders gezien. Partijen die destijds uit volle overtuiging zich aansloten tegen de accijnsverhoging zijn naar mijn mening gewoon misbruikt door een partij die blijkbaar alleen tegen verhogingen is als het geld niet bij hen terecht komt.

De verhouding tussen Nederlandse brouwers en hun afnemers in de horeca kenmerkt zich door een totaal gebrek aan transparantie. Vragen van Misset zijn niet beantwoord, overeenkomsten met horeca ondernemers kenmerken zich door geheimzinnigheid. Dat was een paar jaar geleden ook al zo en dat is niets veranderd. Aangezien deze grote brouwerijen nog steeds het overgrote deel van de markt in handen hebben een kwalijke ontwikkeling en een serieuze dreiging voor de horeca wereld in ons land.

vrijdag 6 februari 2015

The times they are a changing

Eigenlijk wist ik het wel, maar als je er ineens mee geconfronteerd wordt is dat toch even een beleving: de bierwereld is de afgelopen jaren misschien niet helemaal op zijn kop gezet, maar toch behoorlijk veranderd.

Het kan zijn dat ik niet goed gekeken heb, maar ik heb geen jaartal gevonden in het uiterst interessante en ook vermakelijke boekje "Minder Trammelant in Bierland". Maar het moet na 2007 geweest zijn en ik weet dat ik het al jaren heb. Door een toeval (of liever een filmpje dat door iemand op facebook was gezet) keek ik het weer eens in en voelde me terug gaan in de tijd.Terwijl het bij het uitkomen toch behoorlijk actueel was.

We dronken toen het boekje uit kwam nog 77 liter per persoon per jaar (waarbij iedereen mee telt, ook mensen die geen bier drinken). Ik zag laatst dat we langzaam richting 70 aan het verschuiven zijn. Waarbij aangetekend dat vooral de grote pilsbrouwerijen daar las van hebben. Kleine brouwerijen groeien nog steeds, als ze kwaliteit leveren tenminste. En bovendien: het kan nog slechter, want in 1949 dronken we per persoon slechts 10,1 liter per jaar. Maar dat bier was dan ook gewoon slecht.

Wat verder opvalt is het hoge percentage Belgische Bieren in het boekje. Dat kan natuurlijk een keuze van de schrijvers zijn, maar ik denk dat toen veel bijzondere bieren nog uit België kwamen. In het boekje staan 30 Belgische Brouwerijen. 13 Nederlandse en slechts één Amerikaanse. Toch waren de heren blijkbaar zieners. "In Amerika wordt pas echt bijgedragen aan de toekomst van bier in het algemeen en speciaalbier in het bijzonder" schrijven ze en ik denk dat de geschiedenis sindsdien hen gelijk heeft gegeven over wat ze al "de parels van morgen" noemen. Ik denk dat als beide heren tot een "geheel herziene druk" zouden besluiten de verhouding anders zou zijn. Misschien minder Belgen en meer Nederlanders, maar zeker meer Amerikanen denk ik maar zo. Wie weet gaan we het nog een keer mee maken.

Als ik de lijst met bieren langs loop heeft het wel wat van een reünie van school weg. Ik kom oude bekenden tegen, die er nog steeds zijn, maar die ik door allerlei omstandigheden uit het oog was verloren. Van anderen moet ik constateren dat ze ons ontvallen zijn. Brouwerij gesloten, bier uit het assortiment. Er zijn er bij die ik toch wel een beetje mis als ik er over lees. Zeker de beschrijvingen van de altijd weer enthousiaste schrijvers draagt daar aan bij. Misschien moet ik een aantal van die oude kennissen nog eens weer opzoeken en mijn kennismaking met ze hernieuwen. Of zou ik dan merken dat we toch in al die tijd uit elkaar zijn gegroeid? Want ik ben veranderd in die tijd natuurljk.

Ontwikkelingen in bierland. Ik ben er toch al enige jaren bij geweest. Ik heb ook geroepen dat het hard ging. Ik was het eens met de stelling dat als je tien jaar geleden had voorspeld dat we nu meemaken wat we mee maken er toch behoorlijk aan je verstand getwijfeld zou worden. En toch was de confrontatie met het nog niet zo verre verleden voor mij verassend. Bob Dylan zong het al en in bierland geldt dat nu zeker: The times they are  a changing.