Brouwerij Pampus en de nieuwe naam.

De bierwereld zit in spanning. Wat wordt de nieuwe naam van Brouwerij Pampus?

Brouwerij Pampus gaat haar naam veranderen. Niet helemaal vrijwillig. Blijkbaar zijn ze al geruime tijd in gevecht met een niet nader te noemen brouwerij. De naam Pampus zou te veel lijken op een van hun bieren en dat maakte hen boos. Na veel gedoe heeft Pampus besloten maar de wijste te zijn en dus kwam de aankondiging dat ze binnenkort met een nieuwe naam komen. Met als gevolg dat de hele bierwereld ongetwijfeld de adem inhoudt. Wat zal die naam worden? Belchinezen zijn vast al druk in de weer met het plaatsen van weddenschappen, medewerkers van de brouwerij merken als ze hun huis uit gaan dat journalisten voor hun huis in de struiken (voor zover aanwezig) liggen. En op ieders lippen ligt die ene vraag "Wat gaat de nieuwe naam worden?"

Tegelijkertijd loopt mijn tijdlijn weer vol met berichten over deze kwestie. Over actie die moet worden ondernomen. Mensen willen op Untappd en andere media hun waardering voor alle bieren van die brouwerij gaan verlagen. Anderen willen de betreffende brouwerij helemaal gaan boycotten. Met beide heb ik overigens een probleem. Ik drink die bieren eigenlijk nooit meer en dus kan ik aan geen van beide mee doen. Hooguit kan ik in gedachten solidair zijn met de acties en hun doel.

Maar eigenlijk denk ik dat, hoe jammer het ook is van de naam, dat de mensen van Pampus er verstandig aan doen hun naam te wijzigen. Het alternatief is waarschijnlijk opboksen tegen een tegenstander die groter is en ook meer middelen heeft om de strijd te winnen. Eén rechter die ook vindt dat de naam Pampus niet kan en al je moeite is voor niets geweest. Daarbij: hoe je het ook wendt of keert, zo'n gevecht kost energie. Energie die je niet in andere zaken, zoals het bedenken en brouwen van mooie bieren, kunt steken. Ofwel: je weet wat je verliest en of je ook maar iets wint is maar de vraag. Dat je als bier brouwen je passie is daar geen zin in hebt kan ik me levendig voorstellen. Te meer omdat dit al geruime tijd speelt.

Ondertussen verdient het beeld dat het de Boze Belgen zijn die dit die Arme Nederlandse brouwers aan doen een stevige nuancering. Al in 2002 was het toch echt een Nederlandse brouwerij die de toenmalige brouwerij de Parel dwong om de naam te veranderen. Reden: de naam Parel kwam te veel overeen met die van een van de  bieren van die brouwerij. Ook toen hebben de mensen van de Parel besloten daar maar aan toe te geven. Ze zijn gaan spelen met de letters en kwamen uiteindelijk uit op de Prael. Een naam waaronder ze inmiddels de nodige successen kunnen vieren.

De mensen van Pampus zouden naturlijk hetzelfde kunnen gaan doen. Husselen met de letters en dan kijken wat er van komt. Ik heb dat even geprobeerd. Wie weet zijn er legio andere mogelijkheden, maar ik kwam niet verder dan brouwerij de Papmus. Iets zegt me dat die naam niet erg aan zal slaan en ik heb dan ook besloten maar rustig af te wachten waar ze zelf mee komen. Mocht dat toch deze naam zijn, dan beloof ik bij deze plechtig dat ik geen enkel recht er op zal claimen...

Mevrouw Simons en de overschreden grenzen

Mijn tijdlijn loopt momenteel vol met de meest afschuwelijke berichten. Begint het in ons land normaal te worden dat mensen die een mening hebben die je niet bevalt bedreigd worden? Hte lijkt er op.

Meestal probeer ik mijn blogs positief te houden. Ik heb gemerkt dat als ik dat niet doe het verhaal meestal uit draait in iets wat ik zelf niet zou willen lezen en dan wil ik het anderen ook niet aan doen. Maar als ik zie waarmee mijn tijdlijn nu bevuild raakt vind ik het nodig een uitzondering te maken.

Voor hen die net als die zanger uit Breda blijkbaar doet het nieuws niet volgen: Op internet is een filmpje geplaatst waarin Sylvana Simons haar hoofd is gemonteerd in een foto van zwarte mensen die zijn opgehangen aan een boom. Blijkbaar was er na de pop in de Amsterdam ArenA nog ruimte voor verdere neergang. De man die dit deed is inmiddels opgepakt, maar de dreiging voor mevrouw Simons is inmiddels zodanig dat het nodig is gebleken haar te beveiligen. Dus weer een (in dit geval aanstaande) politicus die beschermd moet worden.

En dus gaan mensen los. In soms uitermate onfrisse bewoordingen wordt er schande van gesproken dat "onze belastingcenten" gebruikt worden om deze mevrouw te beschermen. Want zij heeft het zelf over zich afgeroepen door zo lelijk te doen over Zwarte Piet en daarmee de bevolking tegen zich in het harnas te jagen. De Grote Leider van veel van deze mensen tweet nog eens dat het ter bescherming van Simons beter is als DENK en zij zich terug trekken. Dat zegt de man die over de bedreiging aan zijn adres (die waarschijnlijk een veelvoud kost van die van Simons) zegt dat hij door zal blijven gaan en zich niet laat weerhouden. Volkomen terecht overigens wat mij betreft: voor terreur moet je niet zwichten. Alleen geldt dat dan ook voor DENK en haar kandidaten zou je zo zeggen.

Dat mensen in hun boosheid walgelijke dingen op sociale media plaatsen is een ding. Niet iedereen heeft de gave des woords en een ondoordachte opmerking is zo gemaakt, zeker als mensen elkaar ook nog een beetje opnaaien als op sommige platforms gebeurt. Maar van een ervaren politicus die weet hoe het is om bedreigd te worden verwacht ik wat anders, ook van Wilders. Hij zou bij uitstek de man kunnen zijn die mensen kan manen om zich niet door blinde woede te laten leiden. Hij zou duidelijk kunnen maken dat het demoniseren van iemand als Sylvana Simons iemand er toe kan verleiden het heft in eigen hand te nemen. Fortuyn heeft moeten ervaren hoe dat af kan lopen. Maar dat is niet wat hij gedaan heeft. In plaats daarvan gooide hij met zijn tweet nog maar wat olie op het vuur. Gaf voeding aan het idee dat Simons het aan zichzelf en haar partij te danken heeft en niet moet zeuren. Je zou bijna hopen dat de rechter dit in zijn overwegingen mee neemt in zijn overwegingen in de rechtszaak.

Gisteren op het journaal hoorde ik een  verslaggever zeggen dat het een harde campagne gaat worden en dat bedreigingen en geweld dus niet uit te sluiten zijn. Dat is nu voor mij reden om me af te vragen wat er gebeurd is in dit "eens zo mooie land aan de zee". Campagnes mogen van mij scherp zijn, graag zelfs, want dan weten mensen welke keuzes ze hebben. Laat politici elkaar dus vooral het vuur aan de schenen leggen. Laat discussies op het scherpst van de snede gaan plaats vinden. Maar laat een ding als een paal boven water staan: je blijft van elkaar af en dreigt ook niet met geweld. Daar moet gewoon een duidelijke grens liggen en wie die overschrijdt moet worden aangepakt. En wie lijdt onder bedreigingen en moet vrezen voor het leven van zichzelf en dierbaren moet worden beschermd. Op kosten van de overheid of van hen die de bedreigingen geuit hebben.

Ik hoop van harte dat er nog genoeg mensen hebben die zich niet laten mee slepen naar de donkere diepten waar bedreiging de nieuwe norm is en fatsoen al helemaal uit is. En in mijn optimisme denk ik dat die nog steeds in ruime mate aanwezig zijn, maar dat minder van de daken schreeuwen. Misschien moet dat veranderen. Moeten mensen die wel vinden dat je gewoon normaal moet blijven doen zich duidelijker uitspreken. We hoeven echt niet overal hetzelfde over te denken en mogen dat laten blijken. Maar laten we elkaar een beetje de ruimte geven. En laat onze politici dat ook vooral uitstralen. Aan nog meer mensen die grenzen overschrijden op dit gebied heb ik in elk geval geen behoefte.

Wat gaat er gebeuren in ons land?

Op het moment dat ik dit schrijf is duidelijk dat Donald Trump de nieuwe president wordt. Eerder al werd in Engeland volkomen onverwacht voor een Brexit gestemd. Volgend jaar gaan we in ons land weer naar de stembus. Wat gaat er hier gebeuren?

Als ik de analyses moet geloven is zowel bij de presidentsverkiezingen in de VS als bij het referendum over de vraag of het Verenigd Koninkrijk uit de EU moet stappen een belangrijke rol weg gelegd voor witte boze mensen. Mensen die de elite, het establishment of hoe ze het ook noemen een willen leren. Die duidelijk willen maken dat zij er ook zijn. Je kunt hen een tijd negeren of hun zorgen bagatelliseren, maar je komt ze bij de stembus tegen. Met stevige gevolgen, zo blijkt.

In ons land zijn we het al een keer tegen gekomen. Tegen het eind van de vorige eeuw leek er politiek gezien maar een vraag te zijn: zou de PvdA of de VVD de grootste worden en een nieuw paars kabinet aan gaan voeren? Tot ineens iemand de sfeer kwam verstoren. Pim Fortuyn bleek in staat om mensen aan zich te binden die tot dan het gevoel hadden buiten spel te staan. Pim was degene die wel om hen gaf, die als het ware een van hun was. Gevestigde partijen hadden geen antwoord. En coryfee van een van die partijen gooide olie op het vuur door Fortuyn een "minderwaardig mens" te noemen. Toen Fortuyn ook nog vermoord werd stevende zijn partij af op een ongekend hoog aantal zetels voor een partij die voor het eerst mee deed. Gevestigde partijen hadden het nakijken.

Toen Fortuyn net was vermoord kwam ik zijn aanhangers tegen rond het monument op de Dam. De kransen van de dodenherdenking hadden daar gezelschap gekregen van bloemen, kaarsen en wat al niet ter nagedachtenis aan de Grote Held. De mensen die daar stonden waren van een ding overtuigd: dit was niet zo maar een moord. De gevestigde orde had hun Pim vermoord omdat hij te gevaarlijk voor hen werd. Niet een persoon, maar de politiek had hem vermoord. En vooral de linkse. Het resultaat bleek bij de eerst volgende verkiezingen.

Die mensen die er toen stonden zijn er nog steeds. Witte boze mensen die zich niet serieus genomen voelen. Die niet geheel ten onrechte het gevoel hebben dat er vooral over hen en niet met hen gesproken wordt. Dat Volksvertegenwoordigers hen niet vertegenwoordigen. Die zich overgeleverd voelen aan leiders die ieders belang lijken te dienen behalve dat van hen. Mensen die het gevoel hebben dat zij de offers moeten brengen voor het politiek correct zijn van anderen, of het nu gaat om de opvang van vluchtelingen of bijvoorbeeld de discussie rond Zwarte Piet. Die als zij daar op hun manier (niet erg genuanceerd) hun mening geven op sociale media geconfronteerd worden met eer veroordelingen en aangiftes tegen hen. Kortom mensen die het vertrouwen in wat zij de elite noemen volledig kwijt zijn. Of dat terecht is of niet doet er niet eens toe. Het is hun gevoel en dat is voor hen belangrijk. Ik heb me hier even beperkt tot de witte boze mensen, omdat die ook de motor achter het succes van Trump zijn naar ik heb begrepen. Maar ook mensen in andere etnische groepen voelen eenzelfde boosheid, zij het dat de onderwerpen waarover zij boos zijn anders zijn. Maar het gevoel onbegrepen te zijn en niet gehoord te worden is even groot.

In de VS hebben de mensen die het gevoel hadden dat de gevestigde orde zich niet voor hen interesseerde uiteindelijk voor een enorme verrassing gezorgd. Of dat in Nederland ook gebeurt valt niet te voorspellen en is ook niet zo interessant. Als groepen mensen zich buiten gesloten voelen zal daar iets aan moeten gebeuren. Bij degenen die nu het publieke debat voeren zullen de luiken open moeten. Er moet veel meer gesproken worden met de "mensen in het land" en er zal geluisterd moeten worden. Gelijk geven zal niet eens altijd nodig zijn waarschijnlijk. Serieus nemen wel. Als we daarbij ophouden met voor anderen te bepalen wat ze wel en niet belangrijk mogen vinden zou dat al een hele stap voorwaards zijn. Laat ik in elk geval proberen daar aan te werken en hopen dat meer mensen dat gaan doen.