Translate

donderdag 7 januari 2016

Lofzang op de saaiheid

Dit verhaal is misschien een anachronisme. Misschien zijn het de zielenroerselen van een oude man die de tijd niet helemaal meer begrijpt. Maar ik wil graag een ode wijden aan bieren die ik regelmatig als "saai" beschreven zie worden. Vandaar een lofzang op de saaiheid.

Op biergebied leven we in interessante tijden. Op zich is het al de vraag of dat positief is. Ooit was "Moge u leven in interessante tijden" een vervloeking naar ik heb begrepen. Wie wil weten waarom moet eens een geschiedenisboek openen en nagaan waarover het meeste geschreven wordt. Niet over die tijden waarin iedereen in vrede zijn of haar leven leidde en min of meer gelukkig was. Nee. als er geknokt werd of er was honger en zo. Dan gaan de geschiedschrijvers los. Gelukkig ligt het op biergebied anders. Hier zijn we het zelf die allerlei ontwikkelingen interessant vinden en niet de mensen die er later over gaan schrijven. Dat kon wel eens het verschil zijn.

Soms lijkt er toch sprake van een slagveld. Een waarbij het geen legers zijn die slag leveren, maar bieren en bierliefhebbers. Een slagveld waarop nieuwe bieren, nieuwe smaken proberen hun positie te veroveren, als dat moet ten koste van de oude elite. Waarop nieuwe bierliefhebbers zich afzetten tegen wat zij zien als zich bierkenner noemende betweters. Kortom waar de revolutie is uitgebroken tegen wat volgens de een traditie, maar volgens de ander gewoon achterhaald en ouderwets is. Interessante tijden dus.

Bij een slagveld horen slachtoffers. Daaronder bieren die ik regelmatig zie voorzien van labels als "Saai", "Niet interessant", of "ik had meer verwacht". En juist over deze bieren zou ik graag nog eens de loftrompet willen steken. Niet om mensen over te halen ze beter te gaan waarderen. Ik vecht niet graag tegen de bierkaai.  Maar gewoon omdat ik vind dat ze het verdienen.

Het overkomt me regelmatig. Ik heb een tijd aan de IPA's en al die andere wonderschone bieren gezeten en ineens krijg ik trek aan iets anders. Iets dat ik ooit heb omschreven als "Niets mis mee bier". Vakkundig gebrouwen, maar zonder smaakexplosies die je van het ene hoogtepunt naar het andere moeten brengen. Nee gewoon iets om eigenlijk je smaak weer even in de rust stand te zetten. Ook een bier dat zich niet probeert op te dringen, maar rustig een rol op de achtergrond accepteert. Zodat je je bezig kunt houden met andere zaken die op dat moment de aandacht verdienen. Een bier dat je in staat stelt even moed te verzamelen voordat je je weer in de nieuwe ontwikkelingen gaat storten. En misschien ook wel een bier waar de brouwer zich meester heeft getoond door de zichzelf opgelegde beperkingen.

De bierwereld is in beweging en dat is goed. Wat menig bierliefhebber jaren geleden hoopte is aan het uitkomen en in nog veel grotere mate dan menigeen durfde te hopen. Maar heel soms heeft het ook wel eens wat weg van een mallemolen. Daar in mee gaan is leuk. Maar af en toe wat vaste grond onder de voeten is ook niet weg. Het is op dit punt dat een simpel, wat moutig en vaak ondergistend gemaakt biertje meteen mooie hopbitterheid wonderen kan verrichten. Dat wordt vaak saai genoemd. Als dat klopt dan hef ik hierbij een lofzang aan op de saaiheid. In de hoop dat ze nog lang mijn pad mogen kruisen.